AĞLAMA SEN BALAMKara gözlerine, kurban olduğum. Doğan güneşinde, sende güldüğüm. Yâr beni bırakma, çölde öldüğüm. Can yorgun imiş de, tenden gidiyor. İsmin dudağımda, bir mühür oldu. Sinem boşaldı da, sevginle doldu. Yağmurun gelmedi, güllerim soldu. Susuz kaldı, bağım elden gidiyor. Çekemedim, cefaların çok imiş. Hep bekledim, vefaların yok imiş. Senin aşkın, şu cihanda tek imiş. Sevdaların, katarlanmış gidiyor. Bir kuş olup, uçup gelsem yanına. Bülbül olsam, konsam gülün dalına. Pervâneyim, yanıp kalsam nâr’ına. Sinem sende, kor’a düşmüş gidiyor. Yaktın beni sende, kara taş gibi. Zehir attın, sinelere yaş gibi. Gelmez oldun, yollarından düş gibi. Bir yanık türküdür, dilden gidiyor. Kerem gibi yansam, aslı aşkına. Ferhat gibi ölsem, şirin aşkına. Mecnûn olup gitsem, leylâ aşkına. Aşkın bende, katmerlenmiş gidiyor. Ağlama sen balam, bende gülümsün. Binbir çiçeğimden, dolan balımsın. Ruhumda gizlenen, bir al lâl’imsin. Gül kokundur, yele karmış gidiyor. Zemheri’de güller versem, bahtına. Kul olayım, sinendeki tahtına. Râm olayım, kabul eyle ahdına. Gözyaşlarım, sele düşmüş gidiyor. ........................Bende gülümsün. |
Ferhat gibi ölsem, şirin aşkına.
Mecnûn olup gitsem, leylâ aşkına.
Aşkın bende, katmerlenmiş gidiyor
Güzel bir sevda şiiri okudum.Bu aşk katmerleşerek en biüyük aşka dönüşür inşallah.Selamlarımla..