ÇAKIL TAŞLARI
Bu şehir sen kokmuyor
Benim nefesimi sermiyor geceye Sokaklar karanlık bir o kadar da yalnız Bu şehir sen değilsin artık. Bu şehir bana kalabalık. Ben değil artık. Özrün bir işe yarar mı yaralı gönlüm Kanamalı Gözyaşlarım seherin koynunda toprağa Akmalı Çakıl taşları Suskun Düşer denize Kaşla göz arasında gizlenen ayrılık Dudaktan düşer bir kere Akreple yelkovan arasında sinsice Gezinir durur senelerce Çakıl taşları Suskun Düşer geceye Avuçlarımda yüzüm Düşmesin diye yere Ellerimle tutup kaldırdım Gidişinin ardından kaç kere Bu şehir sen kokmuyor Yıldızlar doğmuyor Çakıl taşları Suskun Saplanıyor yüreğime. |