Hz.Ömerin halifelik döneminde
2 delikanlı bir adamı kollarından tutup
Hz. Ömer’e getirirler
"Ya Ömer !
Bu adam bizim babamızı öldürdü kısas isteriz" derler.
Mahkeme kurulur,ve karar verilir..
Karar kısasa kısasdır,adama son isteği sorulur
Adam derki,
"Eşim ve çocuklarımı 3 günlük yolda bıraktım benden haber bekliyorlar.
Müsaade edin onlar ile helalleşip geleyim"

Hz Ömer:
"İdam kararın verildi.
Sen 3 günlük yola gitmek için izin istiyorsun.
Nasıl güvenelim sana ?"
Adam:
"Ya Ömer diyerek İsra süresinin 34.ayetini okur,
"Söz verenler verdikleri sözlerden mükelleftir.
Yarın huzuru mahşerde hesaba çekilecektir."
Hz. Ömer;
"Peki o halde yerine bir kefil almamız lazım.
Sen gelmezssen onu idam edecez."
Adam ordaki kalabalığa seslenerek sorar,
bana kefil olacak olan biri var’mı ?
Kalabalıktan ses yoktur.

En arkadan biri elini kaldırır ve
"Ben olurum Ya Ömer" der.
Bakarlar ki bu kişi Hz. Ebu Zer’dir.
Herkes şaşkın
"Ya Ebu Zer neye kefil olduğunu biliyorsun değil mi ?"
der Hz. Ömer
"Bırakın gitsin adamı ben kefilim" der yine Ebu Zer.
Adam biniyor atına uzaklaşıyor.
3 gun herkes adamı konuşuyor gelecek mi gelmiyecek mi ?
Mescitte bile gündem oluyor.
Akşam namazına yakın uzaktan bir atlı geliyor,adam geri gelmiştir.
Hz. Ömer adama sorar..
"Be adam neden geldin ?"

Adam:
"Demesinler ki Müslümanlar söz veripte sözlerini tutmuyorlar
demesinler diye geldim."
Ölen adamın çocukları söz ister bu defa.
"Ya Ömer biz kısas hakkımızdan vazgeçtik."
Hz Ömer:
"Peki neden affediyorsunuz babanızı öldüren bu adamı ?"
"Ya Ömer
demesinler ki Müslümanların arasında merhamet yok oldu !"
Ebu Zer’e dönüp;
"Sen bu adamın neyine, nasıl inandın da kefil oldun ?"
Hz. Ebu Zer;
"Ya Ömer demesinler ki Müslümanların arasında güven,
itimad kaybolmuş demesinler diye Onun için kefil oldum" der.
*
Peki şu an biz hangi durumdayız ?

Çok insan değilmiş sözünün eri
Çark edip dönüyor kavlinden geri
Sözde durmuyorsan söz verme heri
Eski Mert insanlar kalmadı gayrı

Sabır her insanın ekmek aşıdır
Söze sadık kalmak er’lik işidir
Yalan söyleyense namert kişidir
Eski Mert insanlar kalmadı gayrı

Bilen bilir ahde vefayı sözü
Alttan altta bakıp pelertmez gözü
Hak’tan gayrısına çevirmez özü
Eski Mert insanlar kalmadı gayrı

Her giren bağımı eyledi talan
Verilen sözlerin hepisi yalan
Ben oldum sonunda geride kalan
Eski Mert insanlar kalmadı gayrı

Değer vermem daha ikrara söze
Hemi tatlı dile hemi de öze
Bağrımda ki yangın dönüştü köze
Eski Mert insanlar kalmadı gayrı

Pir Sultanlar gibi götürün dar’a
Zalimler yaşasın ölsün fukara
Zaten hep yek geldi attığım zar’a
Eski Mert insanlar kalmadı gayrı

Durak YİĞİT
GönüllerinŞairi
KOCAELİ