AĞLAYIM MI GÜLEYİM Mİ BİLMİYOM** Yıllar sonra geldim gördüm köyümü Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom Şöyle bir göz attım gönül dağına *** Her yer ören olmuş sanki harabe *** Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom ** İnsanlar değişmiş hoş sohbet bitmiş İnek Dana Tavuk ne varsa yitmiş Eli iş tutanlar gurbete gitmiş *** Bir Kuzu güdecek çoban kalmamış *** Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom ** Sağda,Solda kalmış üç-beş ihtiyar Göçün alan gitmiş hep diyar,diyar Kimisi çok dertli,kimi bahtiyar *** Emmi,dayı birbirine darılmış *** Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom ** Çıkarcı bir nesil aldı yürüdü Hayırsız evlatlar ayak sürüdü Köyün enikleri bize ürüdü *** Bağ,Bahçe hep hozan olmuş harabe *** Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom ** Der Dur@k’ım boşunaymış telaşım ? Bulgur taşı gibi döndü şu başım Kabristanda yatar,anam gardaşım *** Baba oğul birbirine darılmış *** Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom ** Dur@k YİĞİT Gönüllerin Ş@iri KOCAELİ |