Ben o küçük çocuk değilim artık
Bana bıraktığın acılarla büyüdüm zaten
Sen akan her yaşımda gitgide küçülürken
O yaşları biriktirip umuduma kattım ben
İsyandaydım farkına varmadan önce kendimin
Hayatı senin zulmünden ibaret sanırdım hep
Güzelliklere yöneltince mahzun bakışlarımı
Büyüdüm en sonunda, hayata karıştım
"Yarınım yarım." demiyorum artık
Umut benim diğer yarım, gökler hep mavi
Her tepede çiçek, her sokakta çocuklar görüyorum
Çocuklaşıyorum sonra birdenbire
Sanki hiç büyümemiş, acı görmemiş gibi
Sanki tek bildiğim beşe beş oynanan o oyunmuş gibi
Yürüdükçe yürüyesim geliyor
Açılıyor dizlerim, açılıyor gözüm gönlüm
Seni getirmeye çalışıyorum aklıma
O film şeridini bir kere daha görebilmek için
Bana bıraktığın acılarla büyüyorum
Büyümenin sınırı yok, biliyorum
Büyüyorum...