HÜZÜN KUŞLARIDüşlerin beşiğinde,sabırla sallaya sallaya büyüttük aşkı. Umut tükenmez sermayemizdi. İnce elekten geçirirken her şeyi, Bir hiç uğruna harcadık gitti . Eylül erken geldi koyaklarıma. Ustura ağzı bir rüzgar esti , savurdu duyguları döndü gazele. Tünedi hüzün kuşları Boş gönül kafesinin ince demirlerine Gözlerden sulanıp,hasretten beslenerek Büyüdüler gün be gün. Mistik bir eda ile, Çığlık çığlığa ötüyorlar her gece... Yık ördüğüm duvarları sevgiyle, Tetikleyip durmasın içimdeki yangını sevimsiz hüzün kuşları. Kara kışa döndürmeden baharı Vur öldür hepsini, Yitirmesin vuslat albenisini... Saman alevi öfkelerin girdabında boğulan bir sevdanın, yılkı atları tepişiyor içimde... Aşkın yumuşak karnı, Ucu yanık şiirlere düşen derin felsefe . Şimdi nedamet zamanı. Azad edip hüzün kuşlarını,bir bir, Ödeyip kefaretini kırgınlıkların, Demle muhabbeti sevgi ile yarına. Lisanı tektir aşkın. Sev diye başlar her konuşmaya ... MELAHAT ÇETİNKAYA |