Göçtüm ben tüm sevdalardan
Omuzlarım taşımıyor bunca yükü
Hatıratlar o kadar o kadar ağır ki.
Heybem doldu bak!
Kırık, dökük sevda artıkları.
Giymistim sırtıma diktiğin sevda libasını
Oysa ben gülüşünü yıllar yılı
Sevdama katık edip
Doyurdum ruhumun açlığını.

Velev ki sevdim.
Kendimden çok değer verdim.
Kim suçlayabilir ki beni?
Kim çalabilir düşlerimi?
Daha çok değil yakın bir zamanda
Gözleri sürmeli
Elleri kınalı
Saçları belik belik örgülü
Ne güzel bir kızdım ben oysa.

Şimdi hezimetlerden gam yemiş yüreğim.
Şuradan kalkıp şuraya oturacak
Yok hiç mecalim
Ne haldeyim, hangi ahvaldeyim
Kim bile, kim duya ki beni?

Artık dağlarda yankılatıyorum
Yorgun gönül sesimi
Kah bir kartalın pencesinden düşüyor ahlarım
Kah bir bülbülün ağıdına eşlik ediyor naralarım.
En çok!
En çok ta göçmen kuşlara beleşe verdim
Alsın götürsün benden alınanları
Hatta yok pahasına satsın
Yüreğime sığdıramadıklarımı...

Zülfü Canan