AĞLAYAN VARMIŞ
Sen bana ağlama diyorsun amma
Bir gülün dalında, ağlayan varmış Dökülen yaşları, sebepsiz sanma O gözlerde,göze,çağlayan varmış Sevdanın çilesin, bıkmadan çekip Sineyi ateşe, mum gibi yakıp Yâr gelecek diye, yollara bakıp Aşkta karaları, bağlayan varmış Soğuk su başında, gölgeler koyu Gurbete gidene, sevdiğim deyi Tatlı hülyalara, dalıp gün boyu Hayal ile gönlü, eğleyen varmış Baka kalır, bazen insan, çerağa Netsin yürek, katlanıyor, ırağa Aşk közünü, düşürünce, yüreğe O ateşte kalbi, dağlayan varmış Seven, sevdiğiyle, eder iftihar Sevince güzeldir, yaz ile bahar Sevdada değişmez kural imiş hâr Hazanı hüzünü yeğleyen varmış Hele ki bir insan, sevsin delice Fark etmez kişilik, ne kral, ece Sevgi denen duygu o kadar yüce Bunu da insana sağlayan varmış Lüzumsuz’um dertli aşık çoğimiş Yürekte acılar, koca dağimiş Kara sevdalara, af da yoğimiş Dardaki urganı, yağlayan varmış Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ ÇERAĞ: Mum, Kandil, Lamba, çıra araçlar HÂR: Sevda ateşi |