Sitem
Kırık kulpu gönül tasımın
Koyma şarabı içemem . Ne der gülleri, ne kokla Kurumuş dökülmüşüm gelemem. Dar elbise üzerinde, Salınarak gezemem. Sürmeleri çekemem , Süslenip de geçemem . Alıp başımı gittim ben, Diyarları yurt ettim ben And içtim yemin bildim, Dönmem dedim, dönmedim de ben... Sağ kalsın diye sevdiklerim, Çilesini derdi neyse çektim Ne ah ettim, ne de ses Hamda vurup dilimi, demlendim. Kapattım artık o kitapları İçimi döktüğüm satırları Topladım da geri kalanları Tüm Sayfalardan da geçtim. Bundan sonra ne yazar, ne okurum Ne kahra gebe olur, ne de umut İçin yorulurum Varsa yerim içerim, Yoksa da yok hamdeder giderim. Demem o ki , vazgeçtim Bir cümleye sığmayacak yazı(n)mdan , Koca bir ömrü ardıma bırakıp Nefes nefes silinmişim , bitmişim... |
Her zamanki gibi yine çok duygulu bir şiir okuttunuz...
Tebrik ederim…
......................................... Saygı ve selamlar..