4
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
761
Okunma
Kırık kulpu gönül tasımın
Koyma şarabı içemem .
Ne der gülleri, ne kokla
Kurumuş dökülmüşüm gelemem.
Dar elbise üzerinde,
Salınarak gezemem.
Sürmeleri çekemem ,
Süslenip de geçemem .
Alıp başımı gittim ben,
Diyarları yurt ettim ben
And içtim yemin bildim,
Dönmem dedim, dönmedim de ben...
Sağ kalsın diye sevdiklerim,
Çilesini derdi neyse çektim
Ne ah ettim, ne de ses
Hamda vurup dilimi, demlendim.
Kapattım artık o kitapları
İçimi döktüğüm satırları
Topladım da geri kalanları
Tüm Sayfalardan da geçtim.
Bundan sonra ne yazar, ne okurum
Ne kahra gebe olur, ne de umut İçin yorulurum
Varsa yerim içerim,
Yoksa da yok hamdeder giderim.
Demem o ki , vazgeçtim
Bir cümleye sığmayacak yazı(n)mdan ,
Koca bir ömrü ardıma bırakıp
Nefes nefes silinmişim , bitmişim...
5.0
100% (5)
Cevap Yaz