Küllük Sofrası
Nice hayat tanıdım
Bizim gibi olma gülümseyişleriyle
Ellerindeki çizikleri
Toprak aralıklarında sıyıran

Nice kahır tüten sofralarına oturdum
Derdini duymayan dünyada
Ağırdan alan ketum tavırlar
Ümit etmeyi hiçbirzaman bırakmadılar

Öyle başıboşluğun ki çatısı altında
Hiçe giden ateşinde gençlik yakaran
Hakaramayı zulüm vadeden atandır
Şimdi köşesinde cihan diye sayıklar

Bilirdim kurşuni renklerini
Kuşanırdım hep güzünde anılar
Yokluğumun tüm mucizesinde
Ömürün kara kaplı defteri yazgılar

Çınar altında toplanılırdı sürekli
Yine kanmışlığın izleriyle öyle dam
Fırtına koparılır yapraklar
Bitik küllerinden asla doğmadılar

İstemediler hiç nefret etmeyi
Gelmeyide bilmedi tükenir neşesi
Poyraz saran nefesi duman duman
Ve yalanlar esamesi zerre okunmayan








.