Umut yoksuluyum ben,
Umarsız geçen günler içinde!
Düşüpte geldip
Gurbet ellere peşine
Yanlızlığı büyüttüm sen gidince içimde!
Bir ipek mendile sardığım duygularım var
Serılmış bekler seni gecede!
Dilsiz söyler gözlerin vaktinden once!
Yokluğunun acısı burkar yüregimi
Bir kement gibi ölüm sessizliğiyle
Her babayiğidin harcı değil
Direnmek böyle acı bir teselliye!
Hüzüne benzeyen ne varsa
Yansır yüzüme,
Umut yoksuluyum ben zengin şehirlerde
Saatler durmdan ilerlerler keyifince
Sensizlik başka bir korku düşürür içime
Benzer solgun hazan renklerine …
Bir veda şarkısı yazarım senin üzerine
Çocuksu gülümsemelerin eşliğinde
Bitişe giden geçiş taksimleri eşliğinde!
Ve saçların dalga dalga düşerken yüzüne
Apansız çöker acının hükmü içime
Yaşlandım kırk yıl sen gidince bir günde!
Ve buğusuyla boğuldum aşkın ölümüne
Esir alındığım mevsimlere …
Senin rüzgarın çarpıyor yüzüme
Ve hala boğulmuş gibiyim
Baktıkça resimlerine …
Aldırmıyorum, bazılarının delidir deyişine!
Yaprak dökümü düşlerim var
Yön dönmüş ölüme
Umut yoksuluyum ben!
Sende kalmış özlemlerimle!
Ve yüreğim hesap soruyor bana
Hasan Hüseyin sen hala yaşıyorsun diye!
Gelmek için
Kutsal kaynaşmanın ikisinden bire!
Umut yoksuluyum ben,
sensizliğin olmadığı şehirlerde!

Kleve – Düsseldorf - 25.07.2019


Yarım kalmış bir insana/ insanlara bir bütünmüş gibi davranarak yüklenmeyin! Onlar zaten bu yük yüzünden yarım olmuşlardır. Onlar zaten bu yük yüzünde yarıya inmislerdir. Bir tarafımız kırılırsa veya çıkarsa sargı bezleriyle sarmıyor muyuz yaralarımızı, ama sargı bezleri de kar etmiyor bazen!

22.07.2019
H. H. Arslan