B/aşkaAşk dedikleri, tek bir mevsim şimdi kalemimde Rengi yeşil, kokusu cennet, gülüşü bahar Hep bahar... Sessizce doğuyor ellerime aşkın üç harften ibaret olmayan uysallığı Tanıdıkça sevilen insanlardan bir cennet oluyor senin yüzün Senin yüzünden seviyorum bazen tüm insanları Baktığım her yerde senin oluşuna bağlıyorum aşkın bu ’yeşil’ inadını Gözlerinin hatırına değişiyor sevdiğim rengin adı Bir çift gözde uyutuyorum çocuk yanımı Bir keşfe çıkıyorum ellerinin içinde Çizgilerinde yolumu buluyorum her kokladığımda Her öptüğümde en içini ellerinin, cenneti yaşıyorum Ben sende cenneti yaşıyorum ve belki vuslatı Ellerinden seviyorum bazen tüm yolları Gülüyor içimde en sevdiğim şarkının notalarından bir hikaye Hikayesini bana bir türlü anlatmayan o çocukluk heyecanınla İçimin derinlerinde bir ev kuruyorsun kendine Al beni de o evin içine Benim içim senin evin Senin için olsun benim evim de Hiç şiir yazmamış bir şairin ilhamı olmalı aşk dedikleri Yazılamayan hecelerin buğusunda duraklayan Bir es verip tekrar başlayan, alışılan, bağlanılan, aşklaşan Ama hiç başkalaşmayan bir ilham olmalı Bir ses verip tekrar susan, yazamadıkça çoğalan İlhamını yeşilden alan Bir şiir olmalı senin gözlerin Yazıldıkça aşklaşan Ama hiç başkalaşmayan... |
Okuduğum güzel şiirdi, tebrik ederim...
İnsanı duygulandıran bir şiir...
....................................... Selam ve saygılar..