ÇAĞRIDuyuyor musun şu dalganın sesini Nasıl da çarpıyor insanın yüzüne gerçeği! Görüyor musun serçenin gözyaşını Ölümü umursamadan nasıl da ağlıyor! Tattın mı hiç minnacık biberin tadını, Küçücük acıların büyüklüğünü verirken sana! Dokunabiliyor musun şu ölü kelebeğe, Hayatın tükenişini hissederek! Koklayabilme cesaretini gösterdin mi hiç bir kefeni, Ölümün son mu, başlangıç mı olduğunu idrak ederek! Duy! Gör! Tat! Dokun! Kokla ki insan mıyız anla! Kendini tanı... Neden yaşıyorsun, Neye yarıyorsun, Niçin koşuyorsun, Nasıl anlıyorsun, Neyle savaşıyorsun? Ruhunla bedenin ritmini hisset, Toprağa dokun, Rüzgarı hisset, Yağmurda ağla Ki... Boşa açılıp kapanmasın gözler. Bir bak aynaya Kimim, Neyim, Amacım ne ,demeyi bil Ki... Toprak hesap sormasın sana Sarınca kucağına. Bak, Gör, Hisset gözlerin nemini Ki... Dua için açılan eller Korusun seni her yerde. Uzat ellerini Bir elin akta, Bir elin karada Köprü ol Ki... Gökkuşağı sevinsin, Dünya mutlansın Ve... Ruhun inlemesin, Bedenin ağlamasın Sonsuzluğa asılı sevdan Vardı, diye mutlansın da Uzatıp elini alsın seni yalnızlık dehlizinden. 20.06.2008 09:37 Serap Hoca |