O Şehire Rüzgâr Uğramıyor Mu
Kokunu özledim, sesine muhtaç
Git, bağrını esen rüzgârlara aç Şu hasta kalbime olsun bir ilaç O şehire, rüzgâr uğramıyor mu Evimin kapısı, bacası örtük Bağlarım kurudu çöl oldu artık Göklere uzanan kollarım açık O şehire, yağmur hiç yağmıyor mu Issız kuytuda bir garip yaşıyor Yorgun yüreğinde dağlar taşıyor Bedeni buz kesmiş, ruhu üşüyor O şehire, güneş hiç doğmuyor mu Gözümde perde var, ufkum bulanık Gündüzüm karanlık gecem karanlık Parlayıp, ruhuma ışık saç, artık O şehirde, yıldız ışımıyor mu İbrahim Taşdemir |
Issız kuytuda bir garip yaşıyor
Yorgun yüreğinde dağlar taşıyor
Bedeni buz kesmiş, ruhu üşüyor
O şehire, güneş hiç doğmuyor mu
Güzel bir şiir okudum. Şairimi kutluyorum.