Gece Kelebeği / Karar
_yetebilirim der kendine
bir gümüşi yanflüt_ affediyorum seni ve siliyorum hayatımdan baktım defalarca resimlerine akıp geldiğin yollara çekilip sessizliğimin gölgesine dinledim sesini , atışını kalbini ve dokundum; tuttuğun kadehe , unuttuğun kalemine, öptüğün gülücüğe affediyorum seni ve çekiliyorum kıyılarından artık ne dostum ne de düşmanımsın hiç yaşanmamış ve doğmamış bir gün bile olmayacaksın çatacağım sustuğum her günün farzına affediyorum seni al hapishaneni kaç git sığın yalana giyin karanlığı girmediğim savaşın barışıyım deme arama ellerimi üşürsün! . . |