mükteseb ettiğim
bu şi’re teşneyim dîdâr-ı Yâr
deltasına düştü içimin

Selâm olsun Sana Ey Sevgili Yâr



Mest dedim sade bir biçimde benim
uzunboylu heybe içimde benim
konuşmaz kelimeler, üşür harfler
adın geçince de gülüşür harfler
ezel ebed bir ansın Ey Sevgili
candansa öte cansın Ey Sevgili
kalbinde kelimelerin Sen varsın
kalplerine insanlığın Sen Yârsın
biliş oldum Seninle yok iken var
âcziyettendir şi’rim sevgili Yâr
sonra, vâcip hissiyâta diğerkâm
bilemiyorum ki, neme gerek gâm
kalemime didârını döktün Yâr
yüreğimin ortasından söktün Yâr
hasretimin cilâsıdır kelâmım
varlığımın gereğidir selâmım
selâm olsun Sana Ey Sevgili Yâr
selâm olsun Sana Ey Sevgili Yâr

Seninle Medine’den Medeniyet
olmasa süregelirdi deniyet
güzel ahlâk ile hemen bir anda
hayat-memat ufuk buldu cihanda
saf içimden benim sade dışımdan
eksik kendime has anlatışımdan
selâm olsun Sana Ey Sevgili Yâr
selâm olsun Sana Ey Sevgili Yâr


Mevsim-i baharsın Gül rengin ile
gül açar güller açar cengin ile
çıkılamaz Sensiz hiçbir akından
her şeyde Sen uzaktan ve yakından
yolunun tozuna bakar ağlarım
yetim şiirleri yakar ağlarım
selâm olsun Sana Ey Sevgili Yâr
selâm olsun Sana Ey Sevgili Yâr


Vesileyi nimet Sensin var oldum
gümüşhanlı’yım âşkına yâr oldum
şiir söyledim dür döktüm inciden
beste bağladım “Gül”e bir inciden
öğleki bu vakit içim üşüyor
bir değişik ahenge dönüşüyor
hutbe-i vedâ ile mükedderim
buradan hayat-memat tattım derim
bakıp gördüğüm her yerdesin yerde
dermansın derman bende ki bu derde
aklımdasın satırımda Sen varsın
fikrimdesin sadırımda Sen varsın
ideâm fani dünyadan çıkmalık
makamına gözlerimi yıkmalık
hasretimin cilâsıdır kelâmım
varlığımın gereğidir selâmım
selâm olsun Sana Ey Sevgili Yâr
selâm olsun Sana Ey Sevgili Yâr