İstikamet üzere
muhkem kaziyeler var
endişeye mahal yok.


Mahâl yok endişeye
bunu tanımlamaya çalışırken
sürgüne gönderemem düşlerimi
aslı sahih, asıl olan doğru
pozitif esas.


Defedilecek olumsuzluklara
yuva olmasın dudağınız
sağlam ise birlik dağınız
gönül ağınız.

Biliyorsunuz benden âlâ
uzaktan ve yakından
ne çok kavga var, ne çok gözyaşı
isabetle işaret buyururum
size duyururum
zararın def-i esastır
kâr şöyle dursun.

Yüzümüzü kaldırırken göğe
bekleyin zaman gelecek
hâkimler duruma hâkim olacak
hekimler derde derman
bir ulu Başbuğdan
gelirse kutlu ferman!

O gün bende sizler gibi
kanatarak etimden uyuşukluğu soyacağım
ben bendeki esaretin
başına “c” koyacağım!

Ohal’de değil olası bu durumda
hakkı verilecek hakkıyla emeğin
yazmadın, söylemedin
konuşmadın demeyin…


Bir dert var
hatırlayacaksınız yadigâr bize
“hem Anadan hem Yârdan”
biz deveyi güderiz
gitmeyiz bu diyârdan


Şiir mecazdan ibaret
nimet külfete, külfet nimete göredir
bilerek ve isteyerek
yaşadığımı ölmekten sayıyorum
anlamadım, mümkünse anlamlandır
derseniz eğer kanaatinize hediye
aciz kanaatime göre
var
yok