Kadim kentin göbeğinde
Uzun Çarşı’da esnaftı dedem
dükkanında renk renk kumaşlar
pazenler kadifeler
manifaturacıymış öyle derdi bilenler
elinde hiç bırakmadığı bastonu
başında fötr şapkası

Adı İhsan’dı aslında
ama yerliler Hasan Ağa diye hitap ederdi ona

Çarşı dönüşü bastonunu direğe asardı
keyifliyse gevrek gevrek güler
kahkahaları sokağa taşardı

Çaktırmadan
bastonunu şapkasını bir kapmışsak
gelsin türlü oyunlar
kocaman bahçe bize dar

Radyoda ajans dinlerdi dedem
o yaşta ne anladığımızı bilmesem de
haydi hep beraber

Duygularını öyle bir yansıtırdı ki gözlerine
fırtınalı havalarda sığınılacak liman
izlenimi doğardı içimizde
Öğle güneşinde deniz mavisi

Çok sevdiğim için midir nedir
hep hayıflanmışımdır
altı evlat onüç torundan bir tanesi çekmez mi
o canım maviye meyletmez mi

Konuşunca
insana güven veren yol gösteren
fötr şapkasız düşünülemeyen
yüreğinin tümüyle kızım diyen
hoş sohbet adamdı
benim dedem

tly