ÖZLEMİN
bir kuru ayaz çıktı akşamın karanlığında
içten içe titredi bedenim batan günün hüznü çöktü üzerime güneşle vedalaşmak acı geldi bu kez nedense saçlarıma dolandı gecenin kuru, cansız elleri anıları canlandırmak istermişçesine beynimin içinde darmadağın etti, karıştırdı sonunda aradığını bulup gözlerimden akıttı ıslak görüntün yansıyınca camın üstüne gözlerim acıdı bir "ah!" çekti dudaklarım en derinden nefesim ismini yazdı okudum dudaklarım yandı sana uzandı ellerim buz gibi tenine değdi parmaklarım yüreğim üşüdü ışıklar yandı kayboldun ne görüntün ne ismin senden geriye kalan buz tutmuş elerim ve yapayalnız yüreğim bir de.... bir de.... delirten özlemin.... Eser Aslanlı izmir |
gmkromeo tarafından 8/27/2008 4:05:39 PM zamanında düzenlenmiştir.