Dost'a ( o kendini biliyor )Bir tren kompartımanının Camından bakıyorduk Hayata Trenin ritmine ayak uydurmuş gibi Geçiyordu Gözümüzün önünden İnsanlar Kimi elektrik direğiydi Kimi cılız bir ağaç Ne eğridir dedim Ne de yeterince tutunamamış hayata Öyle hızlıydı ki geçişleri Ne duruşlarını görebildim Ne de köklerinin gücünü Ben susarken Bilinmezlikler adına Onlar dediler ki: “ Yamuktu, kadının omuzları “ “ Eğikti, bir tarafa bedeni “ “ Bir o yana, bir bu yana bakıyordu yuvasında gözleri “ İçimi acıttılar… O hızla geçerlerken Gözlerimin önünden Benim onlarda göremediğimi Onlar Nasıl bende gördüler? …/… Bu yüzdendir; görünmezliğim, Yokluğum… Sorgulardayım… Az bekle Her zaman dostumsun Dostunum… Eser Akpınar 24.12.2011 İzmir |
Tebrik ederim..