Bahtiyar
Seni hep arardım,
Kırlarda, çiçeklerde, bahçelerde , Her gülün ardında solmayan olduğun gibi. Gözlerini çok betimlerdim, Yazdığım şiirlerime ilham kaynağım Duygu yüklü söz bankam olurdun, Tahvillerim, kredilerim hep sende olur Zararlarını yine ben çekerdim, Yanaklarına gömsünler derken ki hale eş, O yanakların gülümsemeyle eşsiz hazzı O duruma paha biçilmez değerli bir meta. Seni yollardım hep öyle uzaktan,ama Sen binmeden binmezdim otobüslere. Rahatsız olma diye beklerdim hep, Olduğun yerde olmamaya, rahatsız olmamana. Durağa geçince gözlerini gözlerime bir kez olsun dahi değdirirdim, Atilla İlhan gibi felaketim olurdun ağlardım, İçimde gözlerime ağrıyana dek, hüngür hüngür. Sevdiğim, çıkarken kapıyı açık bırak lafını neden arkamdan söyledin ? Ben şimdi örtmeye gelsem,tedirginim Sonuna kadar açmaya gelsem,yine tedirginim, Söyle sende ki bu kararsızlık niye ? Soyadın gibi helalinden el değmemiş bahçemize, Yetiştireceğimiz bitki sebze meyve gül diken her neyse , Binbir türlü nebatatı barındırsa kalbin Bende işçisi. Selvi boylum al yazmalım, elma yanaklarına kurban olduğum. Gözlerine köle, sesine hayran kaldığım, Kapıyı açmaya ve kapatmaya artık çağırdığında tedirginlik katma içime, Öldürme beni gece gece. Her gece de düşürtme saçlarıma akları, Elveda bu gece gözlerini yine değdirttim gözlerime . |