Duy Reis
Uyan Sakarya! Yak ateşini odunun,
Kükre! Sen saf çocuğusun Anadolu ’nun. Duy Reis! Umutlara saplandı bıçak, Şu BÖLGECİLİK, Ateş oldu yakacak. Azalır sandık! çoğaldı haram arpalık, Bizi de çürüttü, torpil denen hastalık. Kaymak tabaka, azalmaz çoğalır hala, Sokamadık şu kapitalizmi çuvala. Var olana hep ver, yok olanlar sürünsün! İş yok, Emekli aç, "Emekli vekil" lüksün! Kaldı mı iz? Hani adındaki adalet? İflah etmez! Mazlum da ah!Mazlumda lanet. Söylemde dindar çok, çıkarda ederiz çark, Bu ne hal! Ağlayan hocadan kaldı mı fark. Millî değil şu eğitim, nesiller şaşkın, Batıla esir, çizgisinde değil hakkın. Yol ver! kimyası bozuk çapsız’a. Sık denetle, dur de arsıza hırsıza. Akibeti zorlayan güçlü düşman var, Unutma! davaya kurban müslümanda var, Duy Reis! Peşinde yürüyen beşeri! Haydi Reis! Yara ölümcül, vur neşteri. Temmuz - 2019-Güllük |
Şiirin anlamı, anlatımı ve düzenlemesi güzel sonlandırılmış…
Şiir iyiliğin anasıdır…
............................................... Saygı ve selamlar..