Aslında
Aslında konuşkanım
Ama çok susarım bu diyarlarda.
Konuşacak hiçbirşey kalmadığından belki
Arazisi sulak görmediğinden hayal tarlalarım
Konuşturacak birini bulamadı belki yemyeşili koçanlarımın

Ve aynıyım hep
Yerimde belli yurdumda
Aynı toprağın duygusu var oluklarımda
Fakat hep kimliğime çizikleri oldu bambaşkalarımın
Güldüren güneşinde kurudum zamanla
Evet bunun tek suçlusu akıntıda geçen vakitler sahi
Ne olduğumu kendimden dinlemeliydim ben
Zaaflarımı aynalarda bulma alışkanlığım
Büyümeye filiz veren dallarımı anıza terketmeye değerdi

Meyve veren ellerime bi dokun
Seni orada büyük heveslerim karşılayacak
Bu yolda yürümeyi diledim
Arzularım küçük bi gökyüzü bugün
Uyurken kulağına fısıldadım geleceğin.
"Ölüm kaybım için bir başlangıçtı"
Şimdi anlamanı diliyorum
Dönmedim.

Hiç bir gerekçe sunmadım begonyalara
Paltomu alırken isi vursada güz kışlarıma
Dehşetle sırıtıyorum yorgunluğa
Yutkunuyorum
Zaferi alkışlayan ellerime dokun
Onlar kirli birer izin sembolleri
Hecelemicem hayır
Kahverengileri beni tende bütünleştiren
Ve girdap gibi simsiyah
Ve tabi bu soğugu bana bıraktığın bir ocak daha dilemiyorum
Sana hala yuva yapmakla meşgulum
Ebediyete.

Şimdilik böyle büyüyeceğim
Kimin için bu endişem
Kimi anlatır bu gece
Islak gözlerimden okumalısın
Bu korkak endişem
Birbirimize
...