aforizma.. ne tatsız bir söz afaroz-tali mânâlar hedefinde ise ne âlâ konu bu değil dedi aforizma ayak ucumun tetiği kuş küme’si uçar gider kelamıkibarım şiire kaygıyı - yazılamayandan sonra düşlüyorum asılı durur açık mavi bir kelebek kara gözümde- dize dize renkli narin desenli kurgusu//döküverirse pullarını kaba ellerimde Şüphesi ? naz’ar bırakır gönlü viraneme- herkes iki su yıkar şiirini annem gibi asılır kendir boyalı iplere ve verir yüzünü güneşe Tenkitçiler azat ederse rüzgarları bir de//değmeyiniz keyfine gerçeğini kaybeden şair tutuklu hayallerin açık görüşüne tek müdavim bekler//bekler ?! ama sıra gelmez ziyaretçiden -evvel zaman rüyalarımda kalmış kadim bir mısra çöker yanıbaşına -fazla sıkınca avcunda // kayıp gideceğini bilmelisin kum tanelerinin’’ -hadi teslim et veya kirala hûlyalarını ve ânlık duygularını ! sen yok olsan da sen ile dize dize aforizma bebekler büyüyecek ağlamaktan bekleyecek hasret durağında ve şiir tadı damağında - soru’yorum hekim başına -kalem karası rahatsızlığım tanısı aşk mı ? -maalesef..diyor - ben de düştüm bir sorunsala ! O da aşıkmış ? adı ’aforizma’ olan hastasına... .. |