Sesini kulaklarımda biriktiriyorum
Simsiyah bir hüzne bulandığında gece
Ve her yanımı yokluğun kuşattığında
Ben, sen varmışsın gibi yapıyorum
Bazen kendimle, bazen de senle konuşuyorum.

Gözlerini gözlerimde saklıyorum
Artık seninle görüyor, seninle biliyorum her şeyi
Bu yüzden herkese, her şeye gülüyorum
Sen akma diye gözbebeklerimden artık hiç ağlamıyorum.

Küçücük odamda dışarda yağan kar’ı seyrediyorum
Maziye dalıyor bir an buzdan gözlerim
İçimin üşümüşlüğünü seninle ısıtıyorum
Sen doluyorsun içime, buz gibi eriyorum.

Şimdi beni bıraktığın yerdeyim
Kar beyazı umutlarım vardı
Odamın rengi, çarşafımın rengi gibi
Kar beyazı yarınlarım vardı
Kolları arkadan bağlı, beyaz gömleğim gibi.

Sen benim umudum yarınlarımdın
Tükendi umudum çaresiz kaldım
Sen varmışsın gibi bomboş odamda
Yastığa yorgana öyle sarıldım
Gitme be ey gülüm gitme bende kal
İstersen aklımı bir kez daha çal
Ben sensiz yapamam ben sensiz ölürüm
Ne olur bende kal, bende kal, bende kal…

Yitik aklımın bir köşesinde hep sen varsın
Ne varsa bir bir unutmuşum
Ben kimim, ben kimim türküsünü tutturmuşum
Ben kendimi bile unutmuşum
Yalnız sen kalmışsın hiç unutmadığım
unutamadığım.

Bugün de ilaçlarımı almadım
Sabah akşam tok karna
Fırlatıyorum sensizliği
Unutulmuşluğun mağrur yüzüne
Seni bana unutturan hiç bir şeyi istemiyorum ben
Seni unutturmak istiyorlar
Ama ben, yine de ilaçlarımı içmiyorum

Biliyorum o ilaçları içersem
İyileşirsem benden gideceksin.
Yok…
Ben hep burada kalayım, ama sende bende kal
Hiç gitme yüreğimden gitme şu yitik, şu zavallı aklımdan
Gitme… Sen gitme
Ben burada kalayım sende bende kal
Hiç gitme hiç gitme aklımdan…