Arsız Hüzün
Yara, yarayı gizler.. dedi yaşlı adam
Nasıl, çivi çiviyi sökerse. Özlemek , nasıl bilerse sevdayı. Ve kurşun gibi nasıl ağırlaşır zaman Umutsuzluk örerse insanı yeni baştan. Kimler görür, sonbaharda yanar ağaçlar.. Ansızın bir kenti kuşlar terk eder Büyük V’ ler çizerek mavide..elleri Akar, kuş nehirleri... Hüzün arsızlaşır. İnsan körelir hani Kolları düşer budanmışçasına, Gönülde kılıç yarası Cepte yarının tasası... Ardısıra çeker tasmasını hayatın ... Her dönemeç hüzne çıkar iyi mi... İzmir- Kasım –-2016 |
Şiirinizi okudum beğendim ve yorum yaptım, siz de yapar mısınız?..
Şiir yüce bir duygu...
....................................Saygı ve selamlar.