Şayet Bir Gün
Ellerimiz uzanırsa şayet bir gün
Gerisin geri çekilip Dokunmasın, yalnızlığımın arsızlığına sıcacık dudakların Sakın görmesin, gözlerime asılmasın, endam tabloların Yırt at son sefer kalıntılarını Bir dahaları ekle eksik telefuzlarıma Dolansın içimde yanan ateşin Çırpınsın tenime baskıların Acıtsın canımı Yırtarsa benliğimi kişilik bulsun bende ki senin tanımın Rivayet etsin ermişler İskenderun’â bir el yazması Benim sözlüğümde bir insan anatomisi Şekil almaz bedeninin, kıvrak hatlarını sarsın avuçlarım Okuduğum ne varsa dilime ket vursun Konuşmak aptal işidir sen ise susmak kadar dahice kal bende |