Gökyüzünden yeryüzüne, bardaktan boşalırcasına yağmur iniyor! kaldırım taşları sırılsıklam! ruhumda tatlı bir rehavet biraz sancılı, biraz hülyalı.. uzun bir yolculuğa yelken açıyor!
Kaldırım taşlarına, düşen her yağmur damlası, sanki mazinin ayak izlerini ruhumdan siliyor tek tek.. silerken de yürekte sinsice yanan ateşten gömlek yaralar çıkılan uzun ince yolda hazan yaprakları gibi dökülüyor bir bir
Sevginin, aşkın, huzurun.. en saf, en masum.. halini, derinlerden bir el uzanıp gözler önüne seriyor O an, gözlerdeki kıvılcım, teni, sevginin ateşinde yakıp kavuruyor!
İşte o anlar da ebedileşen ruhlar sonsuzluğa giden yolda yürekte alev alev yanan, büyülü bir senfonin nağmeleriyle dört bir yana sessizce "Yağmurun Toprakla Aşkı"nı fısıldıyor..!!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yağmurun Toprakla Aşkı şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yağmurun Toprakla Aşkı şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.