Sen ey Kızıl saçlı Maria !
Sen ey hem unutulmaz hem harika !
Seninle yaşanıp kaybolan yıllar
İyice zalimleşiyor şimdi giderek bana
Aklımı kaçırıyorlar senin yokluğuna…
***
Mersin de başlamıştı kızıl saçlı aşkım
Orada temel atmıştı en mutlu anım
Ve yine orada gerçekleşmişti
Kızıl bir ayrılığın hüznüne ilk adımım…
***
Maria’nın varlığı Mersin’i ufaltırdı
Ufalta ufalta Mersin’in tamamını gözlerinin içine alırdı
Kızıl saçlı Maria,
Beni hep o mavi gözlerin işgali altın da yaşattı
Onun gözleri yüreğime hep mavi prangalar takardı…
***
Ne yazık ki zaman aleyhime çalıştı
Maria’nın bıçak sırtı mavi bakışları sonun da
Beni yüzüstü bırakıp uzaklara kaçtı
O gündür bugündür de çok görüyorum kendime yaşamayı
Bunun nedeni aklımla yüreğimin arasının açılmasıydı…
***
Maria’nın koyu serinlikli gözlerinin mavi pırıltıarı
Bir ölüm mavisi gibi parlardı
Onun mavileri bu dünyada ki tüm mavilerin feriştahıydı !
Mersin de deniz ortasında kalmışçasına hayatım
Maria’nın mavi gözlerin de yüze bilmeme bağlıydı !...
***
Ay ışığın da mehtap, deniz ve onu getiren gemi “Sycamore”
Bunların hepsi bir araya gelerek bir araya
Bütünleşirdi eşsiz bir panorama gibi içim de
Şunu itiraf ederdim ben her kez kendi kendime;
“ O Maria’lı dünyam neydi be !...”
***
Her karşılaşmasında düşlerim onun düşleriyle
Bir sıfır yenik başlardım hayata ben
Öylesine alışmıştım ki ona karşı bu yenikliğe
Alışkanlığın ruhuma bahşettiği iltimas yüzünden
Korkmazdım artık, korkmazdım Maria’lı ölümlerden...
***
Şimdi ne zaman bir gemi görsem ufukta
Silbaştan kanar bütün ayrılık yaralarım
En zalim düşmanmış gibi olur bana
Onu benden kaçıran uzak ufuklarım
Ve o Uzak ufuklara bakıp bakıp ben hep Maria’yı yaşarım…
***
Kalleşçe çalmıştı Maria’yı zaman benden
Onun mazisinin bile beni yaşattığına inanıyorum gönülden
Bir gün onsuz öleceğimi asla ihtimal edemem
İçim de ki çil çil Maria’lı arzularla hala inatla yaşarken…
=====
=====================
İSMAİL HAKKI GÜRCANOK
/////M E R S İ N / 1994 ////