Bu şiiri sevgili arkadaşım, saygı değer Fatih KARSLI’ abimizin DMD (kas hastası) olan yakışıklı oğlu (kardeşim,yiğenim) ve onun gibi aynı veyahut değişik rahatsızlıklar dan dolayı belki de hayatlarının tamamını kimisi tekerlekli sandalye de kimisi elinde sopa ve benzeri araç-gereçle geçirmek zorunda kalan (engelli) kardeşlerimizin duygularına tercüman olabilmek vede tüm sevdiklerimiz gibi onları da senenin sadece bir günün de değil de her zaman onları hatırlamak ve onlara karşı sorumluluk larımızı hatırlamak hatırlatmak maksadıyla kaleme almaya çalıştım.
Lütfen ama lütfen onlara acır gözlerle bakmayalım onlar istediği bu olmadığı gibi aksine bundan çok fazla rahatsızlık duyuyorlar.
Sadece ama sadece onlara karşı saygılı olalım ve de onlara sevgiyle bakalım. İnanın tek istedikleri bu.

Bir Dünya Düşlüyorum

Bir dünya düşlüyorum
Gökyüzü gözlerim kadar mavi
Hatta babamın gözleri gibi
Masmavi olsun.
Kuşlar özgürce kanat çırpsın
Uçurtmalar birbiriyle yarışsın.

Bir dünya düşlüyorum
Dağları olmalı
Geniş ve yüksek
Tıpkı tıpkı babamın omuzları gibi...
Yüklenmeli dünyanın her bir yükünü
Tek tek, bıkmadan usanmadan
Tıpkı babamın beni yüklendiği gibi

Bir dünya ki
Yaylaları olmalı
Serin ama üşütmeyen
Engebeli ama yormayan
Yamaçların kuzeyinde kar olmalı
Bembeyaz
Güneyinde ise kekikler kokmalı
Buram buram
İşte burası...
Burası babamın yüreği.

Kapılsam bir çağlayana
Götürse beni bilinmeyenlere
Taşlara, kayalara vurmadan
Kuş tüyü varmış gibi üzerinde
Annemin annemin beşiğimi salladığı gibi

Suyunun her bir damlası
Ciğerlerimi yakıp yüreğimi dağlasa
Ve beni en son kirpiklerinde bıraksa
N’ olur n’ olur anne yalvarırım ağlama.

Aman Allah’ım!
Bu da ne?
Gözümün alabildiğince
Elvan elvan, çeşit çeşit renkler
Kuşlar şakıyor cıvıl cıvıl
Kelebeklerin kanatlarında
Binbir umut
Bir uçtan bir uca
Gök kuşağı misali
Ah... Ah annem cennet kokuyorsun.

Ve ben
Koşuyorum hayalerimin ardından
Hiç bir şeyden korkmadan
Özgürlüğe, umutlarıma
Kim bilir, kim bilir belki de
Hüznü olmayan
Yarınlarıma...

Nefesi (Orhan ÖZER)