Kuytularda Yitmek
Gözlerinde yeşil ilkbahar vardı
Bakışların beni kışa götürdü Ruhumu delice bir efkâr sardı Issız kuytulara atıp yitirdi Yüzünde mehtabın ışığı vardı Yıldızlar koynuna demir atardı Güneş senle doğar senle batardı Sönmeyen şavkını kimler batırdı Saçların rüzgârda yele olurdu Dertliler, sesinde deva bulurdu Kokun, nerde düşse orda kalırdı Efsunkâr halini kimler bitirdi Başında güllerden taç taşıyordun Yaz güneşi gibi hep ışıyordun Bütün gönüllerde sen yaşıyordun Devran neden sana yüzün çevirdi İbrahim Taşdemir |
:::Kalemi irşad yolunda bir an bile durmadan
:::::Ecel gelip Ahirete boynu bükük varmadan
:::::::Gönülleri nakşedelim muhabbet ve Aşk ile
===================================
:Sayfaya iz düşen bu güzel şiiri
:::Ve bu güzel şiiri yazan kıymetli şairi
:::::Tebrik ediyorum
:::::::Ve en içten dileklerimle
:Hayırlı
:::Başarılar diliyorum
:::::Kaleminiz susmasın
:::::::ÜSTADIM
:::::::::SELAM VE DUA İLE