Düşlerimin, kiralık baharına uyandım,
Kurumuş gözkapaklarımın, çapağında yandım,
Ellerimi semaların, huzuruna kaldırdım,
Ölüme ne vakitte kaldı, ölüme hazırım!
Ben, sonbaharı özledim!
Kurumuş ağaçları, çiçekleri,
Keskin rüzgarı!
Ve tepeme dikilen güneşi...
Sonbaharın her bişeyini özledim!!!?

Kelebeklerin, son ölümle dansını
İzlemeyi,
Maviler üzerinde, semaya yükselmeyi,
Güneşin doğuşunu , batışını,
Sonbaharın, isteksiz rüzgarını,
Dalına tutunamayan yaprağı...
Sokağa yağmur düşerken,
Dışarıya koşar adımlarla,
Şemsiyeyi unutup!
Yağmurun, derin serpilişine,
Kendimi bırakmayı özledim.
Son nefesini veren kuru toprağı,
Ellerimin, üst zeminindeki çatlakları
Fevri çıkışları mı?
Asabileşmeleri mi?
Ölümle nasıl!? son bulacağı mı?
Sonbaharda nasıl !?
Yağmurun ardındaki, güzellikle kaybolacağimi?
Gel artık! yapraksız mevsim.?
Gel artık! sapitleşti ölümüm...
Kâinata sığamıyorum...
Sonbahara dair, her bişeyi özledim...
Son sevişmeleri mi?
Gidenin ardından bakmayı,
Sonra, kendiliğinden kalkmayı öğrenmeyi,
Sonbaharın, her bişeyini özledim!
Ölümün, kokusunu bile....

#Peryasız