muamma *sen, sen ol bekleme baharı, yazı bekleme düşsün diye dalından kirazı büyümek yürek ister bil artık sende çocuk sil artık gözlerin bakırından o vakit pası, ayazı alabiliyorsan al şimdi sırtına güneşi resmet bir şiiri zemheri bir resmi dillendir, evrenselleştir mesela ya da bu yaşta evlat edin her acıyı hüznüne kardeş niyetine… / kimdir yol, kimdir yolcu tabanı delik yoksulluğun kiri mi ya da zenginliğin topuksuz dikeni mi dost bildiklerimiz yoksa hala bilemediklerimiz mi yaşam kadar hafif yaşayamamak kadar ağır bir travmadır hayat devleştirdiğimiz gölgeler kadar aynasıyızdır aslında cüceliğimizin kimliğimizin avcı olması av olmadığımız anlamına gelmez ve kaldırdığımız kadehlere de dudaksızız baş kaldıramadığımız düşlerimiz kadar biz kurakken kime sebil olabilir ömrümüz durakken biz kime adres olabilir ki gönlümüz avucumuzda kıvrılan günebakanların yüzü temmuz olsun istedikçe hep tüyü bitmemiş bir damla kasım düştü her diyetimizde payımıza yağmur bile içine akıtırken tuzunu esirgerken aşk tenlere ruhunu sorarım şimdi sana ey esirgemeyen tanrım d/evrimleşmeden nasıl tasvirleşir, nasıl kimlikleşir ki aşk… ilhanaşıcımayısikibinondokuz |