Aşkın cehenneminden yüreğim tuttu seni
Kahredip kaderime uzağa kaçamadım
Anıları örtündüm düşler uyuttu beni
Baharları tükettim bir çiçek açamadım

Kahrına rehin verdim, neşemi gülüşümü
Şeytanınla kutladın belamı buluşumu
Mahremimdin sır saydım, derdin sardı döşümü
İçerime attım da ortaya saçamadım

Sözlerin saltanattı gözlerine inandım
Deli aşık dediler rezile çıktı adım
Her duamın içinde sen vardın seni andım
Köprüleri yıkıp da uzağa göçemedim

Kına yak ellerine saçlarına sitem ör
Gonca dudaklarına gül rengi rujunu sür
Git diyemedim sana, git ne halin varsa gör
Kaybetmekten korktum da çiğneyip geçemedim

Ne hayaller besledim davetkar sözlerinden
Çıkartıp atamadım kalbimdeki yerinden
Gerdanından süzülen hayatın iksirinden
Her gece can verdim de bir damla içemedim... Bilal KARAMAN