Bilisiz Yöneliş
Son dönemlerde kendimi okumayı bıraktığımı fark etmiştim artık...
Çocuktu yaşlı bedenim; Hassastı çiçekler gibi, Solmaya mahkûmdu vesselam. Derken o erik ağacı: ’Biraz da çınar ağacına uğra! Benim mevsimim öyle uzun ömürlü falan değildir’ dedi. Ve devam etti: ’Bırak da erik erikliğini- çınar da çınarlığını yapsın, Az müsaade et hele! Bil ki her canlının tek bir sahibi vardır- Her canlının da görevi farklıdır... Sen git de onu bul!’ dedi. Sıradandı besbelli erik ağacı; Çınar ağacına gönderdiğine göre, dedim içimden... O vakit yönelmiştim ya kendime, Çocuktu yaşlı bedenim; Ne bilsindi okumayı filan... Oysa erik ağacının yaprakları bitmezmiş... Ne bilsindi çiçeği- yemişi; Kökünü saklayan o çınar ağacı... Meral Meri / Kendi Derinliğimin Ötesine Gittim /Bilisiz Yöneliş |