SEN ÜFLEDİKÇE
Bak; Ahmet işine, herkes kendine
Dil, dile sebeptir, sen üfledikçe. Gerisini sorma, düşte dengine Gül, güle nefestir, sen üfledikçe. Fırtınalar koptu, içimde serin Umutlarım işte, duada görün Sedaları arşta, gönülde derin Ruhlara nefistir, sen üfledikçe. Güllerin açtığı, bir mekandayız Dağları taşları, biz aşmaktayız Çileyi dergaha, taşımaktayız Dillere hevestir, sen üfledikçe. Maşuku görür de, gülü sevinir Dertli bülbülleri, ağıt çevirir Mezarı deşince, ateş savurur Bülbüle kafestir, sen üfledikçe. Dostlardan Üfledi bir hoyrat yandı yüreği. İlahî bir seda kudret meleği. İsrafil’in suru Rabbin dileği. Gönüllere sestir, sen üfledikçe....... DADAŞIM Dostumuza güzel dörtlüğü için çok teşekkür ederim. k A r A |