A Kadın
Gecenin en katran karasına kattım seni a kadın.
Tek aydınlık yanımda sen varken ve bu kadar yakarken beni, bedenim buz kesti. Ayrılığın cam kırıkları kesti her yanımı. Kan kaybında, can kaybındayım. Can yarım, can yaramın yasındayım ben. Geçen her gün de biraz daha soluyor ruhum ve ömrüm. Her geçen gün ölüyorum. Her geçen gün biraz daha fazla acıyorum. Beklentileri yok bu canın, umudu yok düşüncelerin. Tadı, tuzu kalmayan bir hayatın hükmünü kestim kendime. Hak ettim. Hak ettiğimi buldum. Suçumdu seni çok sevmek. Ölüyorum a kadın. Ruhumla, kalbimle, bedenimle. Farkında bile değilsin. Her geçen gün biraz daha, bir kez daha ölüyorum. Zaten yaşamda gözümde kalmadı ki; Ben sadece öylesine yaşıyorum. Kalanlar, gidenleri yaşatıyor sadece, Kalanlar her gün ölüyor. Dört duvar arasında geriye kalanlar Her gün biraz daha öldürür kalanları a kadın. Ayrılıklar can alır Bir yanında eksik kalanlardan. Ben seni binlerce kelimeye sığdıramazken Bir hoşçakal a sığdırmak zorunda kaldım. Ben sana her tebessüm ettiğimde İçime göz yaşlarımı akıttım. Ne zaman gördün ki? Sadece baktın be kadın. Seni sevmediğim tek bir anım bile olmadı ki benim, Sen benim canımı yaktığın için Ben de senin canını yaktım. İnadına, inattı arda kalan işte, Sen gittin, ben yarım bile kalamadım Kendimi sensiz yok saydım. Çok yorgunum a kadın. Gecenin katran karalarında her gün ölmekten Artık bıktım, usandım. Her gece sabaha vurduğunda, Bir kırlangıç sesine emanet ediyorum aşk’ı. Sen uyanıyorsun, Ben uyuyorum güne. Sen duymuyor, görmüyor ve hissetmiyorsun artık. En zoru da elini uzatacak kadar yakınındayken Binlerce mil uzakta hissetmekti seni. Oysa uzatsaydın elini, Dokuna bilecektin yüreğime, Göz yaşlarıma, Aşk’a. Olmadı, olmayacak anladım, EyvAllah a kadınım, Senden gelene, Bana kalana, Benim olana, EyvAllah Dünüme, Bu günüme, Her şeyime. |
“Şiir öyle bir orkestradır ki, bütün doğanın ve insanların sesini yansıtır”.
................................................................VICTOR HUGO.
.......................................Selam ve saygılarla.