Çay düştü payımıza bölüşelim seninle
Egzotik diyarların albenili perisi
Ben sükût mevsiminde emsalsiz deseninle
Sen çaya melike ol ben de çayın çerisi


Ah nadidem bir bilsen yıldızlar kıskanırdı
Senin yüreğimdeki o mutena yerini
Güneş seni Züleyha beni Yusuf sanırdı
Yine de bilemezdin aşkımın değerini


Sen ki Nil nehri ile ezelden arkadaştın
Ellerinin büyüsü serinletirdi beni
Öyle bir zaman geldi hayallerimi aştın
Beni sana bağladı adındaki albeni


Yağmur olup da yağsan çöl bağrım ihya olur
Çayın hoş rayihası karışır nefesime
Yokluğunda dört mevsim iklimim seni solur
Ve hoş sesin karışır tutuk olan sesime


Bir gece yarısında yıldızlarla buluşur
Senin beni bağlayan albenili gülüşün
İçimdeki sızıyla tüm yıldızlar tutuşur
Ecesi sen olursun gördüğüm eşsiz düşün...
Ankara, 1 Mayıs 2019 İbrahim Kilik
(saat 01.54)