Gerçek ŞiireŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Her şiir aynı zamanda bir hikayedir. Bir doğuşu vardır.
her gidiş bana solan güllerin vedasını anlatır ne kadar uzak olsam da bir umuda gidişi hatırlatır.. bir kırlangıç hikayesi bizim ki başımda dolanır bir semazen gibi yükseldikçe dumanlı kendimden kaçarım çaresizim kederli başım bir efkara aktı çoktan göz yaşım.. aldı götürdü beni benden şimdi çok uzaklara kurşunlarını yedim tam solumda gör semde kaçardım çaresiz ondan.. bilmeseydim, düşmeseydim görmeseydim bir türlü vicdanımı kanattı her gidişi.. içimde yakıyor köz köz ateşi bende yazmıştım bir el/veda şiiri.. biz insanız değil mi? bende duygulandım hemde çok ! bu gerçek şiire... Biz; acılara doğduk, bir güneş gibi Çok yandık yakıldık, güllere solduk Süründük sürüldük, görmedik dibi Anka kuşu olduk, küllere doğduk. k a r a 24/4/ 2019 |
Doğru bir tespit, yazdığımız şiirler karma yaşam bence. ne benden ne de 2. veya 3. şahıstan, herkesten biraz mayalı..
İnanın bu dizelere biraz devam etsem şiir çıkacak :)) Selam ve saygılarımla hocam..