Kaf dağının ardında bir adam
Sessiz bir haziran gecesi...
Pencerede bir gölge "Geldim "diyorsun. Gözlerinde bir sevinç Havada, ılık bir yel Gülümsüyor içimdeki çocuk Başını göğsüne dayıyor gecenin Gözleri kapalı... Bir masal yükseliyor kaf dağının ardından Bir bulut Bir ışık Bir koku doluyor odama Güneşleri alıyor gece Yüzüne veriyor "Ben geldim" diyorsun Ağlıyor toprak Gülüyorum Tenine dokunacakken tam Ellerim sana yakın Ellerin uzak... Susuzluğuma karışıyor dilimdeki lal Bir kitabın sayfalarında buluyorum adını Ağlıyorum. "Gitme" cümlesine yakışmıyor adının harfleri Yazgısı elvedalara yazılmış bir hikayede Yüzü güneş Kalbi güneş Ruhu güneş adam Bir mektup okunuyor ardımda Çocuk uykulu gözlere yüzüme bakıyor gece susmuş Sen susmuşsun. Bir çığlık bir elveda bir gidiş Bir hayat yalnız başına bir odada Gün dönüyor, dönüyor... Bir ses yükseliyor sabahın ilk saatleri Bir çocuk ölüyor Geceden kalma gözlerimi kaparken acılara Ve Kaf dağında doğarken güneş Yüreğimdeki kuşlar çok uzaklara göçüyor. |