HAYALET ŞEHİRŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Savaş ortamında büyüyen çocukların ortak hikayesi; korku ve ölüm!..
Neler olmuş burada? Kesif bir toz kokusu, Kapkaranlık sokaklar, ışıklar söndürülmüş. İçime kadar sinmiş yalnızlığın korkusu, Sanki kıyamet kopmuş, mahlûkat öldürülmüş. Ağaçlar yere düşmüş; iri, iri gövdeler, Kapatılmış kapılar, indirilmiş perdeler, Benim ile gelenler kayboldular, nerdeler? Haberimiz olmadan geri mi döndürülmüş? Hayalet şehir gibi, bütün tabiat susmuş, Öyle görünüyor ki bazıları kin kusmuş, Çoğu evine girmiş, kalan köşeye pusmuş, Biraz öne çıkanlar uzağa sürdürülmüş. Kaldırımın taşları öbek, öbek patlamış, Korku evlerden çıkıp sokaklara atlamış, Sanki koca cihanı bir gariban sırtlamış, Dostlar ağlatılırken, düşmanlar güldürülmüş. Bu hayalet şehirde büyür mü yetim çocuk? Daha açılmamış gül, sadece bir tomurcuk, Henüz yolun başında nasıl biter yolculuk? Kimi korkudan sinmiş, kimi süründürülmüş. Sabri Koca |
Öz ve anlamlı, emek yoğun çalışma olmuş…
Tebrik ederim…
............................................... Saygı ve selamlar..