hüzün yumağıadını sayıklarken us’um suskun çığlıklar demliyor göğsümün duvarları parmak uçlarımda yeşeren yaraların kabuklarını koparsam bileklerim taşıyor yokluğunca kalbimin yorgunluğu ustaca el veriyor hücrelerime lisanı lâl bir şehir gibi sanki lakin susmak gerekli ağrılara biliyorum her gece birikmişliğin sancılanıyor içimde bir yerlerde kalbimde çivilenen sensizliği söküyorum ama gözlerinin nemi düşünce yüzüme avazsız kalıyor sözcüklerim iliklerime kadar üşüyorum o vakit hem üşüyorum hem de yaşıyorum arda kalanlarla koca bir boşluk sanki bu uzanıp tutsam ellerinden diyorum -olmuyor ... "hüzün yumağı bakışlarını çok özledim baba" kuzeyinkızı/sadeceözledim |
Yüreğinize sağlık
Murat Elter tarafından 9/10/2019 1:06:07 AM zamanında düzenlenmiştir.