Mangalda kül komaz, dili bir karış,
Topuk üstünde dört dönüyor fırıt.
Tartsan değerini, etmez bir kuruş,
Her bir yolu mübah görüyor fırıt.

Esen yele karşı dulda buluyor,
Kartal gibi kayalara tünüyor,
Bedava sirkeden ekmek umuyor,
Davetsiz sofraya konuyor fırıt.

Hem kel hem de fodul, ederi budur,
Azrail gelince masumdur hınzır.
Pınara gidip boş şitille döner,
Su gözünü bulandırıyor fırıt.

Yorganım kısa der, hesabı bilmez,
Başı eğilmez, hatasını görmez,
Musibeti çoktur yola hiç gelmez,
Hava buz tutsada yanıyor fırıt.

Keser ucundan hep yontar kendine,
Melun gıpta durur onun fennine,
Seni affetmez getirse dengine,
Adamın sabrını deniyor fırıt.

Tekin sakın medet umma külünden,
Bünyan halı serse geçme yolundan,
Bir havaya girmiş belli hâlinden,
Kıratını Burak sanıyor fırıt...