"d/üşüyorum -II-" karanlığın kokulu buğusunda işvelenen gözlerin, acıyla dans ederken gecenin koynunda, bilmediğim bir sancı gelip yapışır yakama. ve biz mermi toplamaya çıkarız çorak iklimlere baharı dağıtan güneşin koynunda." -/- uzayan iklimlerin ertesinde dar bir vakit şimdi sesin! hani hatırlar mısın "ben üşüsem" demiştin, "sen de üşür müsün ?" bugün ilk defa sesinde üşüdüm eftelya -//- her mevsim sonrası sesinle yeniden canlanır doğa peki ya, sarı zamanların buğday tenli güzeli hangi taş değirmende öğüttün saçlarını da, ağustos bakışlı yeminlerin itiraf vaktidir dilinde. üstelik bu aşk henüz biterken "bilirsin hüznün rengi değişmez" sen neredeydin eftelya -///- yoksun! yüreğim, çarpar bir biri ardına ismini sayıklarken, dokunamam sana ruhum soğur yokluğunda... dokunsam saçına, kendimi bulurum sende bulurum kendimi sende... saramam, avuçlarım üşür sen gidince. ... neredeysen dön artık gönül yurduna ... ... |