MAHŞERİMDE
gün boğulmuştu karanlığın ellerinde
nutku tutulan hazin bir günde içimi derinden kanatıyor,bıçak sırtı duygular aklımdayken mor sardunyalar dağılır mı acep ufuktaki kurşuni bulutlar hüzün kokan gecenin ışığı sönük sessiz bakan fersiz gözlerim gaz lambasının titrek cılız ışığı gibi betonarme yüreğim buz gibi soğuk gönlüm virane,ben yine deli divane ömrümün hazan dönemecinde kaşlarım çatık,suratım asık güler yüzlü maskem hepten kayıp boğazımda bir düğüm çözülmeyen kördüğüm kim bilir kaç kez söz verdim de kendime hiç kimseyi bu kadar sevme diye tutamadım sözümü bir gün bile şimdi ise ağzım kilitli,dil yutuk hükmü olmayan bir zamanda akrebi kovalarken yelkovan kopuyor kızılca kıyametim hızlandırılmış bir film sahnesi gibi gelip geçiyor yaşadıklarım,yaşayamadıklarım hazana dair hüzün olsa da bitkin yüreğimde pamuk ipliğine bağlı umutlar filizlenir kör karanlıkta ışıldayan gözlerimde bundan sonra ahvalim nice olur bilmesem de sonsuz sevginle,hayat bulurum ben mahşerimde AYLA CERMEN TÜFEKÇİ 🌙 |