Kırım Tatar Sürgünü, Josef Stalin’in emriyle alınan Sovyet hükümeti kararıyla 18 Mayıs 1944 tarihinden başlayarak Kırım Tatarlarının Özbekistan SSC ve Sovyetler Birliği’nin diğer bölgelerine sürgün edilmesidir, Bu gün yine aynı zulüm devam etmektedir.

Kıraç Olmuş Gönül sevgiye hasret
Sürgünde açmazmış solarmış çiçek
Uzakta yaşamı vatanmış farzet
Sürgünde açmazmış solarmış çiçek

Silahla bir anda belirdi düşman
Kalleşçe saldırıp yok oldu vicdan
Çalındı özgürlük zorunlu mekân
Sürgünde açmazmış solarmış çiçek

Üst üste yığılmış bedenler mutsuz
Ölümün kıyısı hayatlar ucuz
Üşüşen korkular sürer mi sonsuz
Sürgünde açmazmış solarmış çiçek

İnsanlık kaybolmuş ayrışmış vücut
Derin bir kedermiş sitemli sükût
Gökyüzü güneşli ardında umut
Sürgünde açmazmış solarmış çiçek

Sönmüşse günahsız binlerce ocak
Rüzgarla dalından kopsa bir yaprak
Uyku haram olur zihinde merak
Sürgünde açmazmış solarmış çiçek

Sessizce ağlarmış yasaklı elma
Vahşice dağlanmış gözlerse âmâ
Feryatlar edilir isyandır sanma
Sürgünde açmazmış solarmış çiçek

Garibin âhını alanlar bir gün
Zulmün hesabı sorulur bir gün
Doğduğun yerlere dönülür bir gün
Sürgünde açmazmış solarmış çiçek