nokta .su toprak, ateş ve insan tanesine nardan yangın, yangınına salkım salkım cehennem ne zaman tapsam ateşe kül-i dilinden su açlığına susuyorum insanlığımın yağmur niyetine gökkuşağı basıyorum yeşiline, mavisine çürümüşlüğümün ne zaman öpsem ateşi teninden, yaksam ruhumu çıralaşmış bedeninden mekanı cennet olmanın amin olasılığını anlıyorum insanlığın bitmiyor, bitemiyor yürüdükçe nasır bağlayan yollarım adımlaştıkça karıncalaşyor ecelim mezarıma peşim sıra ah anam, vah babam resmettiğiniz cennetinize hiç ama hiç benzemiyor bu dünya anlamsızlığıma anlam yüklemeye çalışmanın noktasını bırakıyorum eşiğime son baharımı özlüyorum ilk baharımın muradına eremeden sevdiğim, düşlediğim tüm kapılarımı kapatıyorum ardını hiç mi hiç göremeden kanadığım, kendim sandığım birkaç şiire dökülüyorum son kere ve her satıra bir aşk, her aşka da bin satır daha sökülüyorum yaşayamadan ölüme… ilhanaşıcımartikibinondokuz |
günaydın ve güzellikler dilerim (: