Yokluğunda
biliyor musun
hiçbir şey kalmamış aslında ardında hani ara sıra gelince görününce bir kaç anı el ayak çekilince ya da ilişince gözüme elime tutuşturduğun kitaplar ya da bir ses seni anımsatan bir bakış bir iç çekiş ya da incecik bir sızıyı tetikliyor ya içimde bir anda sığmıyor ya yüreğime yaşam tekliyor ya nefesim yutkununca işte öyle zamanlarda bir tek sendeliyorum sensiz çocuksu sevincini özlüyorum sitemlerini yerli yersiz son baharında açtığın gönül bahçende salınıyorum kocaman bir “ah!” çıkıyor ağzımdan susuyorum sustuğumda kızardın oysa aramadığımda ağlardın... dayanamazdım acılarına sen türkülerine sarılırdın uzaklardan bense sana Sezer Ergör |