Bu aralar
gözlerin var ya
çocuk düşlerimi döşediğim yemyeşil, kireçle sıvıyorum duvarlarını bu aralar bir uçtan diğer uca, köy lambasını da astım aldırmadan islenmiş camına ocağın tam karşısındaki duvara, perdenin dantellerine iliştirilmiş göz nurum damlıyor pencere önüne diktiğim karanfillerime, bahçemden derlediğim nergislerin baygın kokusu ibrişim çarşafın işlemelerine sinmekte, sonra ellerini seriyorum önüme tutup avuçlarındaki çizgileri sayıyorum bir bir, bin bir masal üretiyorum herbirinden binbir gece sende kalayım diye ben Sezer Ergör |