Ne olsun, daha ne olsun! Ne bekliyorsun,
Kalp cümle aleme güneş, bana gece ayazı,
Buz tutan yüreğin erir mi? Bilemiyorum,
Kulak sağır imiş, ne çare, duyman niyazı!...

Aya da sesleniyorum, hiç çalmıyor kapımı,
Yıldızlar arasın da, dolanır, öpücüklerim,
Yaralı yüreğimi, kimlere açabilirim ben,
İçten hasret, çokca özlem, tüm kederlerim!..

Her güne doğan güneş, mutlaka batacak,
Özlemi, ayrılan bütün gönüllere, katacak,
En iyi hatıraların var, çılgınlığın la silme,
Veballi hayat, sana bir şey sunmayacak!..

Uzun süre sesini, kafam içinde duyu cam,
Bütün hüznünü sil, kanım dan uzaklaştır,
Alev dolusu gözler, duygularımı körükler,
Parçandan vazgeçmem, aksine yaklaştır!...

Şu hislerimin, sen de ne izi, ne önemi kaldı,
Büyüklük, kendini beğenmiş haller yarattın,
En yüksek dağa hazırdım, beraber çıkmaya,
Melek ışığı olamadın da, dünyamı kararttın!..

Dökülen göz yaşlarım sa, gecenin en köründe,
Dolunayın en meşgul, gizemli sessizliği içinde,
Dualarımdan bile, istediğim cevabı alamadım,
Bir cezalandırma yaşıyorum, farklı biçim de!..






Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.